³ÉÈË¿ìÊÖ

Y Gofid

Mae e’n gyfnod od o hyd

A’r haf yn bryder hefyd;

Ei foreau’n afreal

A phob trefn drachefn ar chwâl.

Ymbellhau; ac ambell un

Yn ymdopi am dipyn,

Yn gweld anwyliaid heb gwrdd

Yng nghyffion sgrin anghyffwrdd.

Ar yr hewl at yr aelwyd

Y daw’r fan â’i stôr o fwyd:

Nhw yw sgwad y sgwrs-a-gwên –

I eiddilwch yn ddolen;

Rhai dinod, rhai dienw

Y byddai’n od hebddyn nhw,

O dŷ i dŷ eto’n dod

Gan nacáu ofnau’r cyfnod.

Rhaid diolch i’r rhai diwyd

Am eu gwaith drwy’r storm i gyd,

A gwn yn iawn yr awn ni

Ymlaen drwy storm eleni.

Mae’n anochel dychwelyd

I allu byw mewn gwell byd,

A daw’r adar byddarol

Â’r haf yn araf yn ôl.