���˿���

Yn yr olygfa hon mae Willy yn ail-fyw cyfnod hapusach pan oedd ei feibion, Biff a Happy, yn fechgyn ifanc. Mae’n cael sgwrs ddychmygol gyda nhw a dylai fod yn fywiog a hapus (mewn cyferbyniad â’i ymarweddiad yn y presennol). Dylai hyn gael ei adlewyrchu yn ei symudiadau a ddylai fod yn gyflym ac yn benderfynol. Dylai iaith ei gorff hefyd ddangos yr Willy hapus o’r gorffennol a bod yn agored ac yn eangfrydig. Gan ei fod yn ‘iau’ yn yr olygfa hon, gallai ei osgo fod yn fwy syth ac yn fwy pendant.

Gallai ddefnyddio’r gwydryn o laeth yn ei law i’w helpu i wneud pwynt, er enghraifft pan fydd yn dweud wrth Biff y dylai ganolbwyntio ar waith ysgol yn gyntaf cyn chwilio am berthynas gyda merched. Byddwn i’n awgrymu y gallai’r actor yfed y llaeth a gadael y gwydryn ar y bwrdd fel nad ydy e’n llesteirio ei symudiadau’n ormodol i’w ryddhau cyn diwedd y rhan. Gallai orffen y llaeth erbyn iddo ddechrau siarad ‘drwy wal y gegin’. Byddai’n bosib iddo yfed y llaeth yn sychedig a gosod y gwydryn ar y bwrdd yn benderfynol, unwaith eto’n atgyfnerthu’r neges fod ei gymeriad yn llawer cryfach ac yn fwy grymus yn y gorffennol.

Mae Willy yn dal i siarad â’i feibion ifanc ‘dychmygol’ ar y pwynt hwn, ond nawr mae fel pe bai’n gallu eu gweld yn glanhau ei gar o ffenest y gegin. Dylai ei symudiadau fod yn fwy fan hyn, gan fod y cyfarwyddiadau llwyfan yn nodi bod uchder ei lais hefyd wedi cynyddu am ei fod yn siarad â’r ‘bechgyn’ o’r gegin.

Wrth i Willy geisio esbonio i’r bechgyn sut i lanhau ffenest y car, gallai ddefnyddio meim i ddangos defnyddio’r chamois i lanhau’r olwynion, a sut i lanhau’r ffenestri.